Stary Lubliniec –
wieś
w
Polsce
położona w
województwie podkarpackim
, w
powiecie lubaczowskim
, w
gminie Cieszanów
.
W latach 1975-1998
miejscowość administracyjnie należała do
województwa przemyskiego
.
Przez miejscowość przepływa
Wirowa
, niewielka rzeka dorzecza
Wisły
, dopływ
Tanwi
.
Historia
Najstarsze wzmianki o tej wsi pochodzą z
1507
roku. W tych latach istniała już cerkiew we wsi. Wieś była zamieszkana przez ludność pochodzenia ruskiego (ukraińskiego). Stary i Nowy Lubliniec uzyskały przywileje od Zygmunta III Wazy w 1590 r., które potwierdził w latach 1601 i 1736 August III Sas. Obydwie wsie były królewskimi dobrami i zarządzali nimi starostowie. Mieszkańcy Starego Lublińca zajmowali się rolnictwem, kuśnierstwem, kowalstwem, garncarstwem, bartnictwem i tkactwem. W 1630 r. Nowy i Stary Lubliniec opłaciły podymne łącznie ze 154 domów, która to wielkość charakteryzowała mniejsze miasto województwa bełskiego. W roku 1880 na 1145 mieszkańców tej wsi tylko kilkanaście rodzin było wyznania rzymsko - katolickiego, a zdecydowaną większością byli grekokatolicy (Ukraińcy), którzy wybudowali w Starym Lublińcu w roku 1926 nową murowaną cerkiew, na planie krzyża, z kopułą po środku. Po I rozbiorze Polski wieś znalazła się w zaborze austriackim. W 1816 r, wieś w trybie licytacji nabył baron Józef Brunicki, zaś ostatnimi właścicielami wsi byli członkowie rodziny Parnasów.
W roku 1880 spośród 1145 osób zamieszkałych na obszarze gminnym i 6 na obszarze dworskim prawie wszyscy byli
grekokatolikami
[1].
Pod koniec II wojny światowej Stary Lubliniec był terenem walk oddziałów radzieckich, polskich i oddziałów UPA. 10 października 1944 32 mieszkańców wsi zginęło z rąk MO
w Rudzie Różanieckiej
. 21 marca 1945 r. 2 Samodzielny Batalion Operacyjny Wojsk Wewnętrznych dokonał pacyfikacji wsi Lubliniec Stary, w wyniku której bestialsko zamordowano co najmniej 58 osób.
W maju 1947 r. przymusowo wysiedlono ze Starego Lublińca Ukraińców, a do opustoszałej wsi zaczęli napływać osadnicy z powiatu brzeskiego, mieleckiego, niżańskiego, leżajskiego.
Przypisy
Linki zewnętrzne